Toon van Essen

Omhoog

 

 

  Zwolle, 9 oktober 2007, de dag na de crematie.

Ach Toon,

Wat is het al lang geleden dat onze nog jonge levenswegen bij padvindersgroep De Geuzen bijeenkwamen. Het zal omstreeks 1950 zijn geweest. In die tijd kwamen we ‘s zaterdagsmiddags als welp bijeen op een openplek in het bos in Zypendaal. Jij was wat ouder en ging daarom eerder naar de verkenners. Ik volgde enige tijd later.

Onze beide vaders hebben zich in die jaren, samen met enkele anderen, met hart en ziel ingezet om het troephuis “De Rotsblokken” op Heijenoord te realiseren. Wij moesten soms komen helpen om stenen te bikken.

Op dezelfde dag, 14 maart 1953, zijn we op het voorterrein van het troephuis als verkenner geďnstalleerd. We zaten niet in dezelfde patrouille. Iedere verkenner ontwikkelde zijn talenten op zijn eigen wijze. Er waren hele slimme jongens, maar daar hoorden wij niet bij. Wat hebben we samen in die opbouwfase van de groep hele leuke activiteiten beleefd.

Toen we 16 á 17 jaar waren kwamen we bij de verkennersleiding. Jouw affiniteit lag meer in het beheren van het materiaal, de mijne in het bedenken van activiteiten. Pinksteren 1957 zijn we samen met Piet van Rijn, die toen hopman was, op kampverkenning in Etenaken geweest. Jij had toen al een Solex, Pieter een Kaptein Mobilette en ik een fiets zonder versnellingen. Zaterdags 167 km heen, zondags daar rondkijken, maandags 167 km terug. Dinsdags ging jij weer aan het werk en ik naar school.

Ach Toon, wat zijn de tijden veranderd!

In mei 1960 waren we mede-oprichters van de Wontollastam; we werden geďnstalleerd als voortrekker. Jij bent daar meer bij betrokken geraakt dan ik. Daarnaast beheerde je het kampeermateriaal van de groep. Je deed dat zo nauwgezet dat het me soms erg veel moeite kostte om tenten mee te krijgen.

In die jaren hielden we de groepsraden bij Jaap en Lien Duisterwinkel in Zevenaar thuis. We gingen er heen met de trein!

Ach Toon, wat hebben we toen veel gelachen!

Jij werd gevraagd om als assistent welpenleider te gaan helpen bij een nieuw op te richten welpenhorde in Presikhaaf. Je was altijd bereid om te helpen en zei ja. Je ontmoette Frieda, jullie werden verliefd en trouwden. Ik weet het niet zeker, maar op jullie trouwdag zullen er zeker welpen aanwezig zijn geweest.

Je stak erg veel tijd in de horde. Wij hadden de indruk dat het soms ten koste van de thuissituatie ging. Uiteindelijk werd je Akela van deze horde.

De accommodatie, een lokaaltje op de zolder van een school was niet ideaal. De groep besloot een groepshuis in Presikaaf te bouwen aan de Voetiuslaan. Bij de afwerking van het gebouw, het is dan 1973, was jij intensief betrokken. Je wilde het prima in orde hebben.

Ach Toon, wat heb je veel tijd in De Geuzen gestoken!

Mede daarom was het 31 jarig bestaan van de groep een goede gelegenheid om jou het Zilveren Waarderingsteken van Scouting Nederland toe te kennen. Ik mocht het je in januari 1977 opspelden in “Het Voetspoor”.

Onze wegen groeiden uit elkaar vanwege mijn verhuizing naar Zwolle. Toch waren er nadien nog regelmatig gelegenheden waarbij we elkaar weer ontmoetten.

Voor het 50 jarig bestaan van De Geuzen in 1996 hebben we geprobeerd zoveel mogelijk historisch materiaal van De Geuzen te verzamelen. We wilden het nadien verder ordenen en archiveren. Je had het altijd zo druk dat een afspraak maken daarover niet lukte.

Wat wel lukte is dat sindsdien een groep oud-Geuzen jaarlijks bijeenkwam. Jij en ik maakten ook deel uit van die groep. Je was erbij toen we ons oud lid Max Nathans, woonachtig in Israel, in 2002 weer ontmoetten.

Ach Toon, wat hebben we veel herinneringen opgehaald!

Totdat ik plotseling via het netwerk van oud-Geuzen te horen kreeg dat je was overleden. Ongeloof overheerste. Nog maar 68 jaar was je.

Gisteren waren we erbij, 15 oud-Geuzen, om afscheid van je te nemen. Herinneringen aan een goed mens blijven achter in onze gedachten

Ach Toon, we zullen je missen.

 

                                                                                                                                                        Tim Krooneman